رقابتهای هنرهای رزمی ترکیبی در کل شیوه جدیدی از رقابتهای رزمی محسوب میشود اما اگر به گذشته نگاه کنیم میتوان رگههایی از رقابتهای «وال تودو» که از سال ۱۹۲۰ در برزیل برگزار میشود را در امامای امروزی مشاهده کرد و اگر خیلی به عقب برگردیم شاید «پانکریشن» این نقش را برعهده بگیرد.
بهطور کلی تفکر ترکیب رشتههای مختلف رزمی، بین سالهای ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ رشد پیدا کرد که نقش اصلی را در این مورد بروس لی بازی کرد. او معتقد بود یک مبارز خوب، یک بوکسور، یک کاراته کا، یک جودوکار یا یک کونگفوکار نیست. یک مبارز خوب کسی است که خودش را با هر سبکی وفق داده و توانایی مبارزه در هر استایلی را دارد. در واقع با هر نوع تکنیکی که یادمیگیرد و تمرین میکند با استفاده از آن، حریفش را از هر استایلی زمین گیر کند.
این حرف بعدها توسط دانا وایت به صورت عملی وارد عرصه رقابتهای رزمی شد. دانا وایت رئیس یوافسی و کسی است که امروز وی را به عنوان گسترش دهندهٔ هنرهای رزمی ترکیبی میشناسند.
هنرهای رزمی ترکیبی نوین از سال ۱۹۹۳ با برگزاری مسابقات یوافسی در ایالات متحده و به دنبال آن رقابتهای پراید افسی در سال ۱۹۹۷ در ژاپن کلید خورد. این رقابتها از آن زمان تا به حال از نظر قوانین تغییرات زیادی را شاهد بودهاست؛ با این هدف که این تغییرات بتواند رقابتهای هنرهای رزمی ترکیبی را به عنوان یک ورزش به جامعه معرفی کرده و گسترش دهد. مسابقات هنرهای رزمی ترکیبی است که هماکنون در سراسر جهان کاملاً شناخته شده و در ایالات متحده و ژاپن از محبوبیت شگرفی برخوردار است.
در سراسر دنیا سازمان های زیادی هستند که مسابقات این ورزش را برگزار میکنند که معروف ترین آن ها یو اف سی در آمریکا است.از سازمان های دیگر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:
هنرهای رزمی ترکیبی از پرطرفدارترین ورزشهای رزمی جهان، برای نخستین بار در تاریخ ۴ فروردین ۱۴۰۰ توسط وزارت ورزش و جوانان مجوز رسمی فعالیت گرفت. فدراسیون انجمنهای ورزشهای رزمی از اصلیترین مجریهای آن است. پیش از این هنرهای رزمی ترکیبی در ایران فعالیت رسمی نداشت و برخی چهرههای ورزشی در داخل کشور برای فعالیت در این رشته راهی کمپهای خارجی میشدند. که البته مسیر برای شکل گیری و شکوفایی این رشته مرهون تلاش های این عزیزان نیز می باشد